Toplifikacija grada Banja Luka otpočela je neposredno poslije velikog zemljotresa tj. 1970. godine i od tada se razvoj odvija u pravcu proširenja toplifikacije grada i povećanja instalisane snage kotlova. Uporedo sa proširenjem kotlovskih jedinica izgrađivala se i primarna vrelovodna mreža koja iznosi oko 45 km, te sekundarna toplovodna mreža od podstanica do potrošača dužine oko 110 km. Izgrađeni su i rezervoari za mazut zapremine 12.530 m³ ili za skladištenje 11.500 t mazuta što u tehničko-tehnološkom smislu omogućava održavanje kontinuiteta snabdijevanja, proizvodnje dovoljne količine energije i održavanje optimalne prelazne zalihe mazuta.
Toplifikacioni sistem Banje Luke ima ukupno instalisane izvore energije od 228MW i predstavlja najveći toplifikacioni sistem na mazut u Republici Srpskoj i Bosni i Hercegovini.
Strukturu potrošača – kupaca energije danas čine 80 % domaćinstava (stambeni potrošači) ili približno 1/3 stambenog fonda grada Banja Luka, odnosno 1.078.000 m² grijnog prostora sa oko 19.500 – 20.000 stambenih jedinica ili priključnim konzumom od 162 MW. Preostalih 20 % kupaca energije su preduzeća, ustanove i zanatske radnje ili oko 650 različitih poslovnih kupaca sa konzumom od 41 MW priključne snage.
